Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Στην Εσχάτη


Τέτοιος καιρός θάτανε, όταν χάζευα στο Ενετικό λιμάνι, κλωτσώντας ένα άδειο τενεκάκι από γάλα "Βλάχα", που κάπου είχα πετύχει.Ήταν ευχάριστα, μια και ένα ελαφρύ μελτέμι έλεγε να δέσει, το πέλαγος είχε γίνει τσέλιγκας από τα πολλά προβατάκια κι η καλή μου είχε μόλις πάρει βαρύ όρκο, πως θα μ΄αγαπά σ όλη της τη ζωή. Πρίμα τα πράγματα λοιπόν και άκρως φάλτσα η φωνάρα που με ξεξύπνησε:
 -Καπετάν Κωνσταντήηη!  'άκουσα από ένα τρεχαντήρι που μανουβράριζε να πρυμοδετήσει.
 - Έλα καπετάν Μπουνάτσα, απάντησα κι είδα την κεφάλα του να ξεπροβάλει από το σπιράγιο, την καπετάνισσα να πηδά σαν το ελαφάκι στο μώλο, να μου δίνει ένα σκαστό φιλί και να απομακρύνεται αυστηρά συμβουλεύοντας:
-Το νου σας!
-Ντα ίντα θα κάνομε καπετάνιο και λέει νάχομε το νού μας;
-Πράμα μωρέ! Για ψάρεμα θα πάμε.
-Κι ο καιρός;
- Ίντα΄χει ο καιρός; Μπουνάαατσα είναι μόνο πήδα μέσα.
Πήδηξα χωρίς να το καλοσκεφτώ. Μόνο πρόλαβα να στείλω στη μάνα μου ένα μήνυμα με το Κιοκιό, πως πάω βόλτα με τον καπετάν Ηλία.
Μέχρι να βγούμε από το λιμάνι και να βάλομε πλώρη πρός τον Άγιο Γεώργιο της Ντίας, ο καιρός φρεσκάρισε, μα η "Ζωή" πεντάρα δεν έδινε. Δεν ανταγωνιζόταν, μα έπαιζε με τα κύματα!  Μόνο όταν πάτησε το Πέλαγος,σοβάρεψε. Τώρα, το νερό φούσκωνε και δεν φαινόταν να έχει διάθεση να μας αφήσει να το διακορεύουμε.Το ίδιο όμως τούκανε! Εμείς ταξιδεύαμε, τρώγαμε παξιμάδια και τραγουδούσαμε Βαμβακάρη.
Έστρωσε κι ο αέρας που μας λυπήθηκε και μια μελτεμούρα κανονική, διαδέχτηκε τις σπηλιάδες.

                                                                                                                (Συνεχίζεται)


Δεν υπάρχουν σχόλια: