Περί Παιδείας

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπάρμπα, ε μπάρμπα.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Τι 'ναι ωρέ ανηψούδ';

ΚΑΡ: Κατέβα τα ίσα κάτω να σου πω μια ιδέα που μου κατέβηκε.

ΜΠΑΡ: Όφου Δημητρούλα μου και τι θα τραβήξω πάλι!

ΚΑΡ: Μπάρμπα τι λες. Φώναξα τα παιδιά μου σήμερα και μόνο ο Κολλητήρης ήξερε να μου πει πως γράφεται η λέξη "Ελλάδα"!!!

ΜΠΑΡ: Και τι να κάνω; Να το στουμπίσω;

ΚΑΡ: Όχι μωρέ, να 'ρθεις να φτιάξομαι οι δυο μας την Ελληνική παιδεία.

ΜΠΑΡ: Γιατί; Ο Σαπροκοιλιάς τι κάνει;

ΚΑΡ: Γαρδούμπες τ' άντερά του. Αυτός δε ξέρει ούτε πως ανοίγει γ πόρτα του σκολειού.

ΜΠΑΡ: Έ να πάμε να τη γκρεμίσομε μια και καλή;

ΚΑΡ: Όχι μωρέ μπαστουνόβλαχε. Να πάμε να διδάξομε εμείς τα παιδιά.

ΜΠΑΡ: Δηλαδής; Να τους εμάθω πως να τυροκομούνε, να αρμέγουνε τις αίγες και να κουρεύουνε τις προβατίνες;

ΚΑΡ: Δεν είναι κακή ιδέα. Πρώτα όμως λέω να μάθομαι το Α, Β, Γ.

ΜΠΑΡ: Γιατί τα ξέρεις εσύ;

ΚΑΡ: Με προσβάλεις μπάρμπα. Μήπως τα ξέρουν αυτοί που τους διδάσκουν;

ΜΠΑΡ: Επάμε το λοιπόν.